متولد پاییز
ومن برهنه بر روی گدازه های کلامت ذوب میشوم و حل میشوم در سنگهای مذاب کلماتت و آمیخته میشوم آنقدر که هیچ زمین شناسی فسیل احساس مرا از لا بلای این دامنه ی آزرین و تاقدیس های متکسر کلامت نتواند تشخیص دهد....و باز من ، یک متولد پاییز که هنوز از انجماد تابستان جان سالم به در نبرده پهن میشود بر زمین و میلرزد و جاروب جاروب خون بالا می اورد روی سنگفرشهای زرد شده و بی رمق این کوچه های پرت و خیابان های کم حوصله ...و این مردم کم حوصله......زندگی اصلآ همان راننده تاکسی است که هی بلند فریاد میزند چمران یک نفر...و شاید ...و کاش یک نفر ...کاش یک نفر میان اینهمه ازدحام میفهمید که بعضی چیزها را نه در کوچه و خیابان بلکه در زندگی هم نمیتوان محدود کرد !!!من میدانم اینبار از پریشانی هم گذشته ام و چیزی در حد آشفتگی...نه که آشفته بازار مثل همین بازار جمعه که عشق را در بعداز ظهر آن به حراج میگذراند...نه...از جنس آشفتگی دریا که هی ماهی ها از ساحل فرار میکنند در موج غرق میشوند و میدانند موج خائنانه بدست ساحلشان میسپارد...از همین دست...
تا اطلاع ثانوی نفس میکشیم!!!
امید
کلمات کلیدی :
